Belorado; bolwerk van El Cid Campeador.

Het is zondag, door de mist is er minder dan 100m zicht (we hebben een loop-verbod van Jacobus), de was draait en we schrijven een stukje op onze site.

Nog even over Santo Domingo de la Calzada: ga vooral níet naar het speciale pelgrimsinformatiecentrum voor een rondleiding want dat is echt op een kleuter niveau en gaat over dingen die elke pelgrim al weet. Zonde van je geld. Koop er liever een glas wijn en een schoteltje tapas voor; dan is je E3,- beter besteed!
Ook nog leuk om te melden was dat we een stel tegen kwamen met een karretje! Het was zo´n karretje waarin je kinderen achter je fiets mee kunt nemen en zag er erg zwaar uit. Maar goed, zij kwamen uit Californië (!) en gaan naar Jeruzalem en hebben als slogan "Walking East". Dat relativeert onze afstand weer.

De route van gisteren was m.n. langs de N-120 en het regende (steeds harder). We hadden gedacht om in Castildelgado te overnachten maar het hostal bleek (nog) in de weekenden dicht te zijn. Dus dan eerst maar vers brood (in de bakkerij!!), kaas en chorizo kopen, lunchen en toch maar 13km doorlopen.
Hier in Belorado hebben we een hele leuke slaapplek gevonden: het is een albergue (A Santiago) én een hotel (Jacobeo) gecombineerd. De albergue zit in de kelder en heeft boven-ramen en het hotel zit er bovenop.
Voor de albergue betaal je maar E5,- en in het hotel heb je voor E40,- een kamer met 2 bedden, tv en een grote badkamer met massage-douche. Verder is er in een apart gebouw een grote kantine met een mini-market, een bar- en eet-gedeelte, een ruimte met grote fauteuils en tv, een internet-ruimte en een keuken met was-/droogmachines. Ze serveren er ontbijten, lunches en ´s avonds een prima pelgrimsmenu voor E10,-.
Als klapper op de vuurpijl is er ook een zwembad bij!! Echt een aanrader.

Met deze luxe om je heen krijg je steeds meer respect voor de pelgrims in de Middeleeuwen.
Hun kleding werd loodzwaar in een regenbui en die wilde maar niet drogen bij het vuurtje in de herberg waar iedereen voor wilde zitten. Maar de volgende dag liepen ze wel meteen door en wel de Middeleeuwse etappes van (minimaal) 50km...
En ze moesten natuurlijk ook terug lopen. In de moderne tijd deed alleen Hans Annink dat (zie zijn boek: Een late pelgrim op de melkweg).
De pelgrims in de Middeleeuwen liepen om verschillende redenen:
# als straf; opgelegd door de rechter (en zo was je de persoon ook weer een tijdje kwijt...)
# als dankbaarheid voor bijvoorbeeld een overwonnen ziekte of om toekomstige genezing af te smeken
# in procuratie en dat wil zeggen dat een rijk persoon een ander op pad stuurde en betaalde om voor hém de Camino te lopen. De opdrachtgever profiteerde er van omdat men geloofde dat de hand van degene die het beeld van Jacobus in Santiago aangeraakt had, de genezende krachten thuis over kon brengen op anderen.

Af en toe komen we trouwens een groepje mensen tegen waarvan we denken dat het ´probleem-jongeren´ zijn: onbehouwen gedrag, allemaal dezelfde veldfles aan hun (te grote en rommelige) rugzak en begeleid door 2 of 3 erg sportieve, slanke mensen die duidelijk ervaring hebben met het lopen en zelf geen bagage dragen. Deze begeleiders lopen verspreid over de groep. Het zou ons niets verbazen als dit een soort alternatieve straf is...

Het feit dat al zo lang mensen dit pad lopen en het al 1000 jaar een invloed heeft op de Europese Christelijke identiteit, heeft er voor gezorgd dat het, sinds 2000, op de UNESCO werelderfgoedlijst staat. Mede omdat er officieel 1800 gebouwen van groot historisch belang langs de Camino staan.
Denk aan kastelen, bruggen, kerken en hospitales (opvang- en verzorgingshuizen) voor pelgrims.
In de Middeleeuwen werd de Camino bewaakt door de Tempeliers nadat zij werkeloos geworden waren na de Kruistochten. Dat was beter dan het onderling steeds ruzie maken in Frankrijk. Zo kreeg de heersende klasse zijn rust terug, de kloosterorde in Cluny meer macht en de wijnboeren in Spanje een veilige transportroute.
Ook hielpen de Tempeliers bij het verslaan van de Moren in Spanje.
Aan deze Tempeliers danken we nog steeds onze angst voor vrijdag de 13e. Op vrijdag 13 oktober 1307 werden nl veel Tempeliers opgepakt en beschuldigd van ketterij omdat ze iets te veel macht kregen...

Iemand die zowel met als tegen de Moren vocht, is de spaanse ridder en nationale held El Cid Campeador die hier in Belorado zijn bolwerk had. Hij ligt in Burgos begraven en daar komen we aankomende week aan. En dan zijn we al een aardig stukje gestegen want:
- St. Jean Pied de Port ligt op 165m hoogte
- Ibañeta pas op 1057m
- Pamplona op 470m
- Logroño op 380m
- Santo Domingo de la Calzada op 640m en we gaan naar
- Atapuerca op 950m en
- Burgos op 860m.

Het blijft dus stijgen en dalen maar het gaat nog steeds goed met ons. Na een kleine 1500km hebben we nog geen blaar gehad! Helaas zien we dat bij sommige pelgrims wel anders gaan. Misschien lopen ze toch te veel, hebben ze te weinig getraind of hebben ze gewoon pech. Wij zijn in ieder geval blij dat we alle tijd voor deze reis hebben genomen; inclusief een maand de tijd om van een eventuele blessure te herstellen.
Als het zo goed blijft gaan als het gaat, komen we dus een maand eerder aan dan gepland: eind juni. Wat we dan met die laatste maand gaan doen, weten we nog niet zeker maar dat zien we wel in Santiago.
Morgen eerst maar weer op pad en dan gaan we weer over de 1000m hoogte heen (en weer dalen naar 900m).

Geniet allemaal van het mooie weer in Nederland, hopelijk trekt de aswolk snel op (ook hier is het luchtruim inmiddels gesloten) en tot de volgende keer.

Groeten,
Leo & Jacq.
www.jacquelineenleo.nl