Santo Domingo de la Calzada

Het is snel maar daar zijn we weer met het volgende verslag.

Na ontbeten te hebben in Logroño bij een zaakje aan het plein bij de kathedraal (met gebakken eieren voor Leo) liepen we de stad uit.
Deze keer begeleid door een oudere meneer die gezellig babbelend ons de weg wees. Deze keer geen ´meeloop hond´ maar dus een meeloop bejaarde!
De route ging door een groot park en later langs de grote weg waar echt honderden, zelfgemaakte, kruisen aan het gaas van het hek hangen.
Aangekomen in Navarrete was het nog net markt en hebben we fruit voor de lunch gekocht. We sliepen in een simpel hostal waar de hele familie eigenaren ook woont: oma sliep naast ons, ze lag overdag te snurken en ze had ´s avonds tot middernacht de tv keihard aan... Toch maar even op de deur geklopt.

Donderdag liepen we tussen de wijnvelden door over gravelpaden naar Nájera dat nog een oud centrum heeft. We waren onderweg Francine, een Nederlandse mede-pelgrim tegen gekomen. Zij sliep in hetzelfde hostal en we hebben gezellig met elkaar gegeten en gepraat. Het blijft interessant hoe iedereen zo zijn eigen motivatie en manier van doen heeft voor de Camino. Het belangrijkste is in ieder geval dat je het op je EIGEN manier doet!

Vandaag zijn we naar Santo Domingo de la Calzada gelopen. Een mooie route met een paar stevige heuvels maar als beloning was er wel, op het hoogste punt, een mooie plek om te lunchen met (stenen) ligstoelen. En toevallig net wat zon!
We hebben net oa de kathedraal bekeken met de levende haan en kip. Kakelend en wel.
Dit heeft met de legende te maken dat ooit een duits stel met hun 18-jarige zoon de Camino liepen. Hier aangekomen, werd de dochter van de herbergier verliefd op de jongen maar hij wees haar af.
Zij pikte dit niet en stopte een zilveren drinkbeker in zijn plunjezak en beschuldigde hem de volgende dag van diefstal. Hij werd schuldig bevonden, ter dood veroordeeld en opgehangen.
Zijn ouders maakten de Camino af, gingen bidden bij de apostel in Santiago de Compostela en liepen dezelfde route terug. Hier aangekomen, bleek hun zoon nog levend aan de galg te hangen!!
Toen ze dit bij de rechter gingen vertellen, zat hij net een kip en een haan te eten. Hij geloofde hen niet en zei: "jullie zoon is net zo dood als deze kip en haan." En meteen werden beide beestjes weer levend, werd de jongen bevrijd en wordt er sindsdien in de kerk altijd een levende haan en kip gehouden in een hok boven een zij-altaar.

Dit was het weer voor nu, we gaan (kip?!) eten en morgen weer op pad en dan lopen we de Rioja al weer uit en de regio Castilla y León in.

Het weer is hier de afgelopen dagen beter dan voorspeld dus hebben we nauwelijks regen gehad en dat loopt wel zo lekker!

Groeten en tot de volgende keer.

Leo & Jacq
www.jacquelineenleo.nl