Finisterre: het einde van de Camino!

Dit is het laatste verslag uit Spanje want we zijn in Finisterre aangekomen en de weg houdt hier écht op!

Voor de volledigheid nog even de afgelopen week.
Vorige week zaterdag zijn we ´s ochtends met de bus naar Padrón gegaan om daarna naar Santiago terug te lopen. In Padrón zou de boot met het lichaam van Jacobus aan land gekomen zijn.
Het is het laatste stukje van de Camino Portugues en we kwamen bijna alleen maar Portugese fietsers tegen die als vanzelf aannamen dat wij wel Portugees spraken; niet dus.
Het was een mooie etappe met veel heuvels en voor het eerst sinds enkele dagen, mooi weer.
Prima dag dus.
´s Avonds hebben we de apostel voor de 4e en laatste keer geknuffeld en we hebben 1x de botafumeiro (het grote wierrookvat) door de kathedraal zien zwaaien.

Zondag de 13e hebben we Santiago verlaten en zijn we richting kust vertrokken.
Het was een langere etappe dan we normaal liepen maar het voelde extra lang vanwege de vele heuvels die we over moesten. Ook het laatste stuk krijg je dus niet voor niets!
We overnachtten in Negreira.

Maandag hadden we zelf een route uitgestippeld omdat we ´s avonds een paar kilometer naast de officiële route wilden eindigen.
Dat bracht ons oa in Pesadoira waar we ergens binnen liepen om te vragen of we er iets konden eten. Het was een soort klein cafetaria met een buurtwinkeltje. In eerste instantie was het antwoord dat ze geen bocadillos had en dat we maar in de winkel moesten kijken wat we wilden kopen om te eten.
Na de expliciete vraag: "wat heeft u te eten?" kwam het allemaal goed. De dame bood een warme maaltijd van bonen met vlees aan. Omdat het even zou duren voordat dat warm was, kregen we tortilla´s als voorgerecht en werd het een 3-gangen maaltijd doordat ze fruit als toetje aanbood.
Dit fruit bleek een werkelijk verrukelijke fruitsalade te zijn! En dat, samen met 2 cola, voor €10,-.
Niet te geloven toch.
Daarna konden we weer met veel energie en in de volle zon door naar de 4.000 jaar oude dolmen van Perxubeira en uiteindelijk naar A Picota.

Dinsdag was het een beetje bewolkt toen we naar Olveiroa liepen maar nog steeds geen regen!

Woensdag splitste de route zich in een noordelijke tak naar Muxía en een westelijke tak naar Finisterre.
Ondanks dat we de kust naderden, waren er nog pittige heuvels (de Montes de Buxantes) die we over moesten.
Het was een stuk van oa 12km door heidevelden waar we geen bewoning tegen kwamen en toen was daar opeens.... de Atlantische Oceaan! Dat was een leuk moment; ook omdat de bewolking optrok en de zon verscheen!

We hebben overnacht in Cee en donderdag was het dan zo ver: AANKOMST IN FINISTERRE!
Het was een stralende dag met 22·C dus werkelijk geweldig om met dat weer langs de kust te lopen. Langs witte stranden en de prachtige blauwe oceaan.

Gisteren zijn we naar de vuurtoren van Finisterre gelopen en het was duidelijk: daar houdt de weg echt op en is het het einde van de Camino.
In de volle zon hebben we kunnen staren over de eindeloze oceaan en we konden ons goed voorstellen dat mensen vroeger dachten dat de wereld hier op hield.
We hebben er het laatste pelgrimsritueel uitgevoerd: ieder een kledingstuk verbrand en ons "nieuwe" leven begonnen.
Nu we ook onze Fisterana´s hebben (het getuigschrift van het feit dat we van Santiago naar Finisterre gelopen zijn), zit onze reis er op.

Sponsors, lezers en berichten schrijvers nogmaals hartelijk bedankt voor jullie inzet en reacties.
We hebben enorm genoten van onze reis, het zit er op en we gaan weer, met veel plezier en vol energie, naar huis. Dus: tot snel in Nederland!

Vriendelijke groeten,
Leo & Jacq.
www.jacquelineenleo.nl