Irache

De laatste avond in Pamplona wilden we weer om 19.00 eten maar toen bleek hetzelfde (!) restaurantje toch pas om 20.00 open te gaan want dat was vlgs de beheerder ´de normale´ tijd! Ha, ha. Ook goed...

We liepen Pamplona uit en de richting was meteen duidelijk: naar de windmolens bovenop de Alto del Perdón. Het was stralend en helder weer (20'C) en vanaf deze hoogte hadden we een prachtig uitzicht terug over Pamplona en de (veelal nog besneeuwde) toppen van de Pyreneeën. We hebben echt staan genieten! Bovenop de bergkam staan de ´silhouet beelden van pelgrims´ en er stond een ´mobiele minibar´! Auto met drankjes en cake; prima idee!

Wat opviel was dat er al veel minder Spanjaarden op de Camino liepen. Degenen die nu nog lopen, werken waarschijnlijk in het onderwijs want die hebben nóg een week vrij of ze studeren.

Maandag hebben we overnacht in een albergue in Uterga. Zolang we nog een 2-persoonskamer kunnen krijgen, doen we dat omdat we dan beter slapen, beter uitrusten en de volgende dag dus fitter op pad kunnen. Zeven maanden slaapzaal zou bij ons ten koste van onze gezondheid gaan...
Er was een groot terras en we hebben daar lekker in de zon gezeten en met een spaans/brits echtpaar geborreld.
De eigenaresse vertelde dat ze een lange, koude winter gehad hebben en dat het die dag de eerste lekkere, zonnige dag was. We hebben het dus echt getroffen.

Dinsdag zijn we onderweg bijna niemand tegen gekomen! Het was een route door oa Puente la Reina naar Cirauqui dat bovenop een heuvel ligt.
De eerste olijfboomgaarden en wijnvelden zijn we daar tegen gekomen; de Rioja gaat zich langzaam maar zeker melden maar het is nog steeds Navarra-wijn die we drinken en we lopen nog in de uitlopers van de Pyreneeën.
Ook in de albergue van Cirauqui was er een kamer voor 2-personen beschikbaar.
´s Avonds werden we om 19.00 ´naar binnen geroepen´ (in het spaans: cena, cena!) voor het avondeten. Met z´n allen aan een lange tafel en dan is de voertaal Engels.
De Camino lijkt toch een soort corridor waarin men Engels spreekt, elkaar helpt en iedereen hetzelfde doel heeft en dezelfde richting op loopt. Daar buiten moet je echt wel een spaanse basis spreekvaardigheid hebben want slechts weinigen spreken genoeg engels om een gesprekje te voeren. Het boekje dat we verderop zullen noemen, voorziet hierin.
Ook is het de enige plek waar je om 19.00 kunt (en móet) eten omdat de albergue om 22.00 dicht gaat!

Woensdag begon de dag om 7.30 met een ontbijt dat uit een stuk, vage en zoete, taart en koffie/thee en een stuk fruit bestond. Om 8.00 moesten we buiten staan!
Het regende dus hebben we in Lorca wat gegeten (bocadillo met chorizo) en gedronken; mede om te schuilen.
Daarna miezerde het slechts nog en zijn we naar Estella gelopen.
We hadden beide "blubber-benen" dus hebben we dankbaar gebruik gemaakt van de Spaanse siësta traditie.
´s Middags hebben we Estella bekeken en dat bleek een erg leuk stadje te zijn met een rijke geschiedenis met de koningen van Navarra.
We lopen tenslotte nog in Noord-Navarra. Dat is nog Baskisch dus staat alles nog in 2 talen aangegeven, wordt er nog Pelota gespeeld en klinkt de lokale muziek bijna Celtisch!
Als we onze route uitleggen aan geïnteresseerde Basken (Stonehenge, Bretagne, Baskenland, Galicië ) dan noemen ze het uit zichzelf een Celtische Camino.
In Cirauqui kwamen we Agnita tegen die een proefschrift van iemand heeft die op het onderwerp
"de Camino" afgestudeerd is. Zij herkent dan ook overal de Celtische elementen:
- het woord ´Camino´ is Celtisch
- de schelp en de staf zijn pré-Christelijke vruchtbaarheidssymbolen; mogelijk Celtisch (schelp = vrouwelijk en staf = mannelijk)
- in Finisterre voerden de Celten al zonnewende rituelen uit.

We zijn inmiddels al 3 gedenkstenen voor verschillende overleden pelgrims op de Camino tegen gekomen. Dat doet je wel weer realiseren dat het niet vanzelfsprekend is dat je hier in goede gezondheid loopt...

Vandaag hebben we eerst goed uitgeslapen en hebben we besloten er een halve loop- en halve rustdag van te maken. Omdat het hostal geen ontbijten verzorgt, zijn we daarvoor naar een bakkerij met zitjes gegaan. Ze serveren daar verse jus d´orange van zoete sinasappelen en daar krijg je toch nog een zakje suiker bij! Zonde toch.
We zijn naar Irache gelopen en vlak hiervoor is een wijnboerderij (een bodega) die speciaal voor pelgrims een gratis wijn-bron gebouwd heeft. De traditie wil dan dat je, als pelgrim, je schelp vult met deze wijn; dus geen flessen er mee vullen!

We zijn nu in een hotel en bereiden ons voor op de volgende etappes.
We gebruiken daarvoor het engelstalige boek "A Pilgrim´s Guide to the Camino de Santiago" van John Brierley (ISBN 978-1-84409-156-0).
Het is een recent boek dat de officiële route maar ook alternatieven aangeeft, albergues en andere overnachtingsmogelijkheden en ook een praktische en mystieke invalshoek heeft. Verder staat er een goede engels- spaanse woordenlijst in die alle pelgrimsbegrippen bevat.

Nog even de grootste verschillen tussen Frankrijk en Spanje, zoals wij ze ervaren, op een rijtje:
- in Spanje wordt overal gerookt! Dat is weer even wennen hoor
- Spanjaarden zijn erg luidruchtig; je denkt in het begin dat ze continu ruzie hebben maar dat is niet zo. Blijkbaar vinden ze herrie gewoon gezellig want de tv staat overal, altijd, hard aan
- in Frankrijk liepen we mn op kleine D-wegen en in Spanje zijn het natuurpaden en word je gewaarschuwd voor "overstekende auto´s" (en zij voor ons)
- in Spanje zijn de eieren weer terug in veel gerechten; helaas voor Leo nog niet bij het ontbijt
- in Spanje vind je, op de Camino, overal pelgrims-menu´s: 3-gangen menu´s, inclusief brood en wijn, voor zo´n €10,-
- in Spanje zijn de restaurants i.p. veel later pas open maar als er pelgrims-menu´s geserveerd worden, kan dat al vanaf 19.00 uur
- in Frankrijk liepen we alleen en in Spanje zijn er veel pelgrims; we komen er op ons stukje al 10-tallen per dag tegen
- in Spanje lijken sommige dorpen bijna helemaal afhankelijk te zijn van de pelgrims-business:
de albergue is het commerciële centrum waar anderen weer hun werk door hebben
- in Spanje is de Camino erg goed aangegeven met gele pijlen en (meestal) goed onderhouden en schoon; net als de dorpen en steden
- maar in Frankrijk staan alle Camino-logo´s (de schelp) in de juiste richting. In Spanje doen ze maar wat en staat er vaak een gele pijl ter verduidelijking bij. Normaal geeft nl het "buikje" de juiste richting aan.
- in Frankrijk vind je bijna alleen maar Franse sportkleding terwijl je in Spanje alle merken weer vind
- in Spanje kunnen we er gemakkelijker een rustig tempo op na houden omdat er echt elke 10km wel een overnachtingsgelegenheid is
- in Frankrijk is het minimale dat je tegen elkaar zegt: bonjour monsieur/dame en in Spanje volstaat: ¡Ola!
- als laatste nog even de kerkklokken: in Spanje luiden ze 1x bij kwart over het uur, 2x bij half, 3x bij kwart voor het uur en 4x op het hele uur. Een andere klok geeft daarna aan wélk hele uur het is.

Dit is het wel weer voor deze keer. Arjen: heb je alle antwoorden op je vragen gekregen? Als anderen specifieke vragen hebben, stel ze dan gerust op deze site.

Groeten en tot de volgende keer,
Leo & Jacq

www.jacquelineenleo.nl