Sarria; nog een goede 100 km!
Door: Jacqueline en Leo
Blijf op de hoogte en volg Leo en Jacqueline
29 Mei 2010 | Spanje, Sarria
Woensdag de 25e zijn we uit
Triacastela vertrokken.
De weersvoorspellingen hadden aangegeven dat het droog zou zijn, maar het regende helaas toch.
We hadden een etappe langs, over en boven de rivier de Oribio.
Ondanks de regen, genoten we van de groene omgeving en een wijds uitzicht zouden we toch niet gehad hebben omdat de vallei vrij smal is.
De regenflarden tegen de bergwanden aan zorgden trouwens voor een mystieke sfeer.
We kwamen ook de eerste "hórreos" tegen. Dat zijn stenen opslagplaatsen voor producten van de oogst (meestal maïs) om het te beschermen tegen regen en ratten.
In Samos hebben we overnacht en daar staat een groot Benedictijner klooster. Het schijnt 1 van de grootste in het Westen te zijn en het heeft veel grond om het gebouw heen.
´s Middags hebben we er een rondleiding gevolgd.
In de bijbehorende albergue zijn 90 slaapplaatsen en daar stonden de pelgrims al vroeg voor in de rij terwijl de deuren pas om 15.00 open gingen...
Donderdag was het weer droog en zonnig en zijn we naar Sarria gelopen. Ook weer door zo´n groene wereld heen; prachtig!
We zijn door meerdere echt heel kleine dorpjes gekomen waar de tijd stil heeft gestaan en waar nu nog maar een handje vol (oude) mensen wonen. De straten zijn er zo nauw dat de zon er de grond niet raakt. Daardoor blijft het glibberig en de koeien-poep doet daar nog een schepje bovenop!
Erg ´landelijk´.
Sarria is een stad met een Keltische oorsprong maar daar merk je helaas niets meer van.
Voor veel Spaanse pelgrims is dit het beginpunt van hun Camino want het is nu nog ruim 100 km naar Santiago en 100 km is de minimale afstand voor wandelaars om een Compostela te krijgen (fietsers moeten minimaal 200km agleggen en ruiters te paard minimaal 300km).
Sarria heeft 15.000 inwoners die voor de opvang van alle pelgrims 5 hotels, 10 pensions en 11 albergues in de stad hebben! En Sarria is slechts de eerste stad waar ál deze mensen lopen. In het volgtraject moeten die dus ook allemaal onderdak zien te vinden.
De restaurantjes hier doen daar zo hun voordeel mee. In één van hen kunnen ze 120 (!) man tegelijk hebben. In datzelfde restaurantje konden we gisteren om 18.10 nog net mee-eten met de lunch (!) voordat het personeel zelf ging eten om daarna met het avondeten te beginnen. Voor de pelgrims vanaf 19.00 en aansluitend nog een sessie voor de Spanjaarden vanaf 21.00.
We zijn sinds O Cebreiro in Galicië en dat brengt weer allemaal nieuwe dingen met zich mee.
Galicië is een autonome regio met 4 provincies: Lugo, A Coruña, Ourense en Pontevedra. Wij lopen nu in Lugo.
En dan de taal. De J wordt een X en ´iglesia´ wordt ´igrexa´. De lokale taal heet Galega en die is voor ons niet te verstaan.
Het landschap heeft veel weg van west Ierland en Wales en de doedelzak kennen ze hier ook: de gaita.
De muziek die je hoort, klinkt Keltisch / Iers zoals we ook in Baskenland tegen zijn gekomen.
Het eten verandert ook. Het brood is bruiner, de rode wijn is ´steviger´, ze hebben een dikke groentensoep (caldo gallego), stoofpotjes en een zalige amandeltaart die tarta de Santiago heet.
Dichter naar de kust zullen we meer ´mariscos´ (schelpdieren) en ´pulpo´ (inktvis) tegen gaan komen.
Het weer verandert hier erg snel en je merkt dat het 5000 km over de Atlantische oceaan gewaaid heeft voordat het Galicië bereikt.
En dan te bedenken dat er al sinds 1140 een pelgrimshandboek over de 4 aanlooproutes in Frankrijk en de Camino Francés bestaat.
In dat jaar schreef de franse monnik Aymeric Picaud nl zijn Codex Calixtinus. De Camino Francés werd in 13 etappes verdeeld; gemiddeld dus 61,5 km per etappe en ze liepen elke dag! En natuurlijk liepen ze ook weer terug... In de Middeleeuwen liepen er ruim 500.000 pelgrims per jaar en die vonden allemaal, zowel op de heen- als terugweg, onderdak!
Heel Europa had in die tijd maar 50 miljoen inwoners...
Je krijgt wel steeds meer bewondering voor hun prestaties en de mensen die hen opvingen.
Morgen gaan we verder richting Portomarín en we stempelen nu 2x per dag: op de plek waar we overnachten en ergens halverwege de dag.
Iedereen weer bedankt voor jullie reacties en Francine: leuk om te lezen dat alles goed gegaan is en geniet thuis nog lekker na.
Wij gaan naar buiten want de zon schijnt (even) en we hopen dat jullie ook mooi weer hebben.
We lazen dat juni warm en zonnig gaat beginnen in Nederland!
Groeten,
Leo & Jacq.
www.jacquelineenleo.nl
Triacastela vertrokken.
De weersvoorspellingen hadden aangegeven dat het droog zou zijn, maar het regende helaas toch.
We hadden een etappe langs, over en boven de rivier de Oribio.
Ondanks de regen, genoten we van de groene omgeving en een wijds uitzicht zouden we toch niet gehad hebben omdat de vallei vrij smal is.
De regenflarden tegen de bergwanden aan zorgden trouwens voor een mystieke sfeer.
We kwamen ook de eerste "hórreos" tegen. Dat zijn stenen opslagplaatsen voor producten van de oogst (meestal maïs) om het te beschermen tegen regen en ratten.
In Samos hebben we overnacht en daar staat een groot Benedictijner klooster. Het schijnt 1 van de grootste in het Westen te zijn en het heeft veel grond om het gebouw heen.
´s Middags hebben we er een rondleiding gevolgd.
In de bijbehorende albergue zijn 90 slaapplaatsen en daar stonden de pelgrims al vroeg voor in de rij terwijl de deuren pas om 15.00 open gingen...
Donderdag was het weer droog en zonnig en zijn we naar Sarria gelopen. Ook weer door zo´n groene wereld heen; prachtig!
We zijn door meerdere echt heel kleine dorpjes gekomen waar de tijd stil heeft gestaan en waar nu nog maar een handje vol (oude) mensen wonen. De straten zijn er zo nauw dat de zon er de grond niet raakt. Daardoor blijft het glibberig en de koeien-poep doet daar nog een schepje bovenop!
Erg ´landelijk´.
Sarria is een stad met een Keltische oorsprong maar daar merk je helaas niets meer van.
Voor veel Spaanse pelgrims is dit het beginpunt van hun Camino want het is nu nog ruim 100 km naar Santiago en 100 km is de minimale afstand voor wandelaars om een Compostela te krijgen (fietsers moeten minimaal 200km agleggen en ruiters te paard minimaal 300km).
Sarria heeft 15.000 inwoners die voor de opvang van alle pelgrims 5 hotels, 10 pensions en 11 albergues in de stad hebben! En Sarria is slechts de eerste stad waar ál deze mensen lopen. In het volgtraject moeten die dus ook allemaal onderdak zien te vinden.
De restaurantjes hier doen daar zo hun voordeel mee. In één van hen kunnen ze 120 (!) man tegelijk hebben. In datzelfde restaurantje konden we gisteren om 18.10 nog net mee-eten met de lunch (!) voordat het personeel zelf ging eten om daarna met het avondeten te beginnen. Voor de pelgrims vanaf 19.00 en aansluitend nog een sessie voor de Spanjaarden vanaf 21.00.
We zijn sinds O Cebreiro in Galicië en dat brengt weer allemaal nieuwe dingen met zich mee.
Galicië is een autonome regio met 4 provincies: Lugo, A Coruña, Ourense en Pontevedra. Wij lopen nu in Lugo.
En dan de taal. De J wordt een X en ´iglesia´ wordt ´igrexa´. De lokale taal heet Galega en die is voor ons niet te verstaan.
Het landschap heeft veel weg van west Ierland en Wales en de doedelzak kennen ze hier ook: de gaita.
De muziek die je hoort, klinkt Keltisch / Iers zoals we ook in Baskenland tegen zijn gekomen.
Het eten verandert ook. Het brood is bruiner, de rode wijn is ´steviger´, ze hebben een dikke groentensoep (caldo gallego), stoofpotjes en een zalige amandeltaart die tarta de Santiago heet.
Dichter naar de kust zullen we meer ´mariscos´ (schelpdieren) en ´pulpo´ (inktvis) tegen gaan komen.
Het weer verandert hier erg snel en je merkt dat het 5000 km over de Atlantische oceaan gewaaid heeft voordat het Galicië bereikt.
En dan te bedenken dat er al sinds 1140 een pelgrimshandboek over de 4 aanlooproutes in Frankrijk en de Camino Francés bestaat.
In dat jaar schreef de franse monnik Aymeric Picaud nl zijn Codex Calixtinus. De Camino Francés werd in 13 etappes verdeeld; gemiddeld dus 61,5 km per etappe en ze liepen elke dag! En natuurlijk liepen ze ook weer terug... In de Middeleeuwen liepen er ruim 500.000 pelgrims per jaar en die vonden allemaal, zowel op de heen- als terugweg, onderdak!
Heel Europa had in die tijd maar 50 miljoen inwoners...
Je krijgt wel steeds meer bewondering voor hun prestaties en de mensen die hen opvingen.
Morgen gaan we verder richting Portomarín en we stempelen nu 2x per dag: op de plek waar we overnachten en ergens halverwege de dag.
Iedereen weer bedankt voor jullie reacties en Francine: leuk om te lezen dat alles goed gegaan is en geniet thuis nog lekker na.
Wij gaan naar buiten want de zon schijnt (even) en we hopen dat jullie ook mooi weer hebben.
We lazen dat juni warm en zonnig gaat beginnen in Nederland!
Groeten,
Leo & Jacq.
www.jacquelineenleo.nl
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
