Ponferrada

Allereerst willen we Brechtje en Ester heel veel succes wensen met het vasthouden van het "Camino-gevoel" in het dagelijks leven. Geniet er van.
En ook Willem nog heel veel plezier op je reis naar Santiago! Leuk dat je al zo snel iets op onze site schreef.

En wij zijn, zoals de titel al zegt, in Ponferrada. Vanaf Astorga ging dat als volgt:
Via een prachtige etappe, met besneeuwde bergtoppen links van ons, ging het de bergen weer in.
We liepen door tot Rabanal del Camino. Een dorpje dat weer wat op lijkt te bloeien door het groeiende aantal pelgrims.
Vroeger beschermden de Tempeliers hier de pelgrims in dit 'geïsoleerde' berggebied.
We hebben erg goed gegeten in La Posada de Gaspar: schoon restaurant, vlotte bediening en smakelijke gerechten.
Helaas bleken we onze kamer te delen met 'bed-beestjes' want Leo werd de volgende ochtend wakker met zeker 10 beten die dikke bulten en blaren (zijn eerste!) werden voordat ze, 2 weken later, zouden verdwenen!

Na onze ervaring met de paden in de Pyreneeën (die soms heel smal waren voor de Wheelie), hebben we het rustig aan gedaan toen we weer de bergen in gingen. De volgende stop was daarom al in Foncebadón en dat dorp sloeg echt alles!
Drie kwart van de woningen was een ruïne en er stonden nog zo'n 6 huizen overeind: 3 albergues en
3 woningen.
De 'hoofdstraat' bestond uit klei en kiezels. Echt iets voor mensen die een verbouwing-uitdaging zoeken!
Foncebadón was trouwens onze hoogst gelegen overnachting op 1439 meter.
We hoorden later van Willem dat er die nacht 2 mensen op een vloer hadden geslapen omdat alle slaapplaatsen bezet waren. Daarnaast hadden er nog 5 een taxi terug naar Astorga genomen. Het wordt drukker!

Maandag stonden we om 8.10 als laatsten buiten. De deur ging meteen op slot en men kon er met de schoonmaak beginnen!
Daardoor stonden we vroeg, en met weinig mensen, bij Cruz de Ferro. Hier laat je je van thuis meegebrachte steen op de stapel achter. Dit als symbool om je last af te werpen en een nieuwe fase van je levensweg te beginnen.
Hierna ging het via Manjardín (met 1 inwoner) naar het hoogste punt van de route op 1515 meter.
We hadden stralend weer en het was de hele etappe genieten!
Zelfs bij de steile afdaling naar El Acebo. Als dit pad nat is, is het veiliger om via de weg te gaan maar dat hoefden wij dus niet te doen.
El Acebo is echt het tegenovergestelde van Foncebadón: alles is of wordt hersteld en er heerst een gezellige, levendige sfeer.
Uiteindelijk zijn we in Riego de Ambrós gestopt en daar hebben we 's middags gezellig met Willem op een terrasje gezeten. Daarna hebben we samen, op het balcon bij de kamer, in bikini en zwembroek zitten zonnen! En 's avonds weer met z'n 3-en getafeld.

Dinsdag begonnen we meteen met een steile afdaling vol met kiezel, keien en een omgevallen boom de vallei in die uiteindelijk naar Molinaseca leidde. Dit was ook weer zo'n etappe die wel eeuwig mocht duren; zo mooi!
Molinaseca is een historische plek die als zodanig ook bewaard wordt. Erg leuk.
Via Campo zijn we naar Ponferrada gelopen.
Het was weer perfect zonnig weer en wel 28•C!

Vandaag hebben we hier in Ponferrada het Tempeliers kasteel, het museum over deze streek (El Bierzo) en de basiliek bekeken. En daar was ineens een internetcafé waar we wel foto's op de site konden plaatsen! Als 'ie na de siësta weer open is, proberen we er nog meer te plaatsen.

Nog even het antwoord op de vraag van Pauline: je kunt hier overal stempels krijgen. Op de plek waar je overnacht, bij het VVV en vaak zelfs in restaurants en winkels. We hoeven er dus geen extra moeite voor te doen.

Morgen gaan we richting laatste bergketen (Cordillera Cantrabica) die we bij O'Cebreiro over moeten. We gaan m rustig benaderen...
Voor de statistici: dat is dan dag 151 van onze Camino en na 51 rustdagen is dat dus de 100e loop-dag. En we hebben 1800 km gelopen dus dat is dan 18 km gemiddeld per loop-dag (en 12 km per dag gemiddeld over alles).

Naarmate we Galicië naderen, komen we steeds meer Keltische kenmerken tegen. Zo blijken de Kelten de Camino gelopen te hebben met een ganze-poot om hun nek ipv een schelp. Dat was voor hen een amulet.

We hopen dat het een mooi weekend wordt in Nederland.
De voorspellingen voor hier zien er zonnig uit dus we hebben er weer zin in.

Groeten en tot de volgende keer.

Leo & Jacq.
www.jacquelineenleo.nl