Ostabat; de eerste berg-etappe

Alweer een week verder en we hebben inmiddels de eerste berg-etappe gehad!
Maar eerst even de week van dag tot dag.

Na het vorige verslag zijn we nog 2 dagen in Dax gebleven. Van één dag hebben we de middag gebruikt om naar een therme te gaan. Het was erg lekker om in de zwem- en bubbelbaden te dobberen; ook in het buitenbad want het was een stralende dag met 13'C. De laatste dag hebben we oude auto's bekeken die in het park verzameld stonden, nog wat oude Romeinse dingen in de stad gezien en voor de laatste keer in Dax de zalige "tourtieres aux Pommes" gegeten!

Maandag werd duidelijk dat na Dax meteen de heuvels beginnen. Het was een mooie, landelijke route, zonnig weer en we hebben ruim een kilometer gezelschap gehad van een grote, witte en vriendelijke hond. Zijn eigenaresse werd door de postbode ingelicht dat 'ie weer eens met mensen meeliep,
dat deed 'ie wel vaker en zij kwam hem met de auto ophalen.
We zouden overnachten in de gîte van de gemeente Cagnotte maar bij aankomst bleek de gîte nog niet klaar te zijn. De behulpzame dame bij de Mairie belde meteen de burgemeester en die kwam in no time persoonlijk, in overall en met alpino-pet, de sleutel van de feestzaal brengen. Deze was aan de 11e-eeuwse abdij gebouwd.
In Frankrijk beieren de klokken op het hele uur 2x de tijd; geen idee waarom maar gelukkig deed de klok van de oude abdij het niet meer na 21.00 uur maar begon 'ie wel weer om 5.00 uur...
De feestzaal werd omschreven als 'rudimentair' en dat was 'ie ook: veldbedjes, geen douche, geen kookgelegeheid maar wel een toilet en stromend water. De prijs was er ook naar: helemaal gratis!
Je geeft in zo'n geval dan wel een 'donativo' van E5,- per persoon voor water en electriciteit maar dan nog!

Dinsdag, op weg naar Sorde-l'Abbaye, hebben we voor het eerst een glimp gezien van de toppen in de Pyreneeën!
Het was stralend weer met 20'C dus was het geen straf om buiten te zijn.
In Sorde hebben we de oude abdij bekeken en dat is echt een must voor iedereen die in de buurt is; en voor pelgrims bleek het gratis te zijn.
's Avonds hebben we in de auberge gegeten die uitkijkt op de abdij en wij hadden, met onze stadse fratsen, braaf om 19.00 gereserveerd. We waren de eerste, de laatste en dus de enige gasten die avond... Het was een erg lekkere baskische maaltijd; een stuk gekruider en pittiger dan de dagen er voor.

Voor de volgende dag hadden we al boodschappen gedaan omdat we in een gîte zouden slapen.
Alleen moesten we ergens nog vers brood kopen. En zie daar: we waren Sorde nog niet uit of we kwamen de mobiele bakker tegen!
De landweggetjes brachten ons naar het laatste departement in Frankrijk: Pyrénées-Atlantiques en in frans Baskenland. De temperatuur steeg weer naar 20'C en er was volop zon.
De gîte in Arancou was perfect: helemaal nieuw, mooie douches, goede bedden, tv, uitgebreide keuken en je kon er zelfs eten kopen. En dat voor E8,- per persoon als je pelgrim bent; anders is het E12,-pp.

Gisteren bracht de route ons naar Garris en hebben we voor het eerst besneeuwde bergtoppen gezien! Ondanks de bewolking was het weer 20'C. Dat vindt men hier zo'n 5'C te hoog voor de tijd van het jaar en vanaf het weekend wordt het ook weer iets koeler cq normaal.
In het enige hotel/restaurant dat nog niet failliet is in Garris hebben we werkelijk fantastisch, baskisch, gegeten. In dit geval was het vooraf een salde met charcuterie uit de regio met lauw/warme everzwijn. Daarna grote plakken gekruid lamsvlees met spruitjes en bloemkool. De bloemkool was zo apart klaar gemaakt dat zelfs Leo het lekker vond!
En toe hadden we een 'gateau basque': bolletje vanille ijs, chocolade saus en een bolle cake met daar bovenop een kletskoek met poedersuiker.
Vooraf een baskisch aperitief, toen een spaanse witte wijn en iets Baskisch, sterks toe: Izarra.
De franse Basken blijken nogal spaans georiënteerd te zijn. Ons werd verteld dat we nu in Baskenland zijn en dus ook 'gewoon' spaans kunnen spreken! Het Baskisch is helaas niet te begrijpen als je het leest of hoort.

Vandaag bleek dat, na St.-Palais, de heuvels steeds steiler worden, de honden wilder en venijniger en de bergen hoger en mooier! De uitzichten zijn echt adembenemend mooi. Op dit soort momenten realiseren we ons dat we erg blij zijn met de keuze om per dag maar 15 tot 20km te lopen. Het geeft ons de tijd en de rust om overal waar het mooi is, te stoppen en van de dingen te genieten.
Zoals bijvoorbeeld de stèle in Gibraltar (niet te verwarren met de engelse rots in zuid Spanje) die het punt aangeeft waar de routes uit Vezelay en Le Puy bij de routes uit Parijs/Tours en Mont-Saint-Michel samenkomen.
De route uit Arles komt er pas in Spanje, in Puente la Reina, bij.

Vanavond zijn we in Ostabat-Asme. Een klein dorpje waar we overnachten in een herberg op een kamer zonder verwarming. Dat wisten we vooraf, we hebben er even over getwijfeld maar vandaag bleek het een goede keus te zijn om niet verder te hoeven lopen. En de temperatuur werkt mee want ook vandaag is het weer 20'C dus de kamer is niet koud.
Morgen gaan we naar Lacarre en overnachten we op een boerderij waar we zelf avondeten mee moeten nemen (het wordt ravioli met doperwten) en zondag lopen we de laatste hele etappe in Frankrijk naar St.-Jean-Pied-de-Port. Daar horen jullie weer van ons. Prettig weekend en de groeten van Leo & Jacq.

www.jacquelineenleo.nl