St.-Jean-d'Angély

Daar zijn we weer! (Arjen je word op je wenken bediend...)
We zijn nu in St.-Jean-d'Angély maar eerst even onze ervaringen van de afgelopen week.
We zijn donderdag de 28e in zeer dikke mist vertrokken uit Fontenay-le-Comte en over een erg landelijk pad naar Nieul-sur-l'Aurise gelopen.
Het was zo mistig dat Leo bijna op een haas trapte; de laatste ging er net op tijd met enorme snelheid van door!
We overnachtten in een auberge met een douchecabine midden in de kamer; is wel privé.
's Avonds kregen we een krantenartikel van die dag over 2 mensen uit Fontenay die met een kruiwagen naar Santiago gelopen waren; 35 kg zwaar en 30 km per dag!

Vrijdag liepen we een mooie route langs kanalen door de marais poitevin; ondanks de regen en harde tegenwind vonden we het een leuke dag. Als je maar een goede start maakt en dat lukt altijd wel;
zelfs als je overal wit stokbrood krijgt. Wat meevalt is dat Jacq. altijd thee kan krijgen en niet, zoals we vooraf dachten, op koffie aangewezen was.

Zaterdag begon de dag met z'n 6-en aan het ontbijt: het echtpaar waar we sliepen, 2 van hun vrienden uit Parijs en wij. Dat ging allemaal in rap frans! Er wordt niet veel gegeten maar veel gelachen en voor je het weet, ben je een uur verder.
Die dag liepen we, in de volle zon, grotendeels langs kanalen de Vendée uit naar St.-Hilaire-la-Palud in de Charente Maritime. We werden warm onthaald in een huis vol met bordjes waarop de huisregels stonden....

De laatste januari-dag was ook weer een zonnige dag en we liepen veelal door bossen naar Puyravault. Daar werden we ontvangen met thee en 2 speelse boxers in het dorpje met 300 inwoners en een kerkje uit de 8e-eeuw! Pauline, je kunt gerust zijn want we steken in elke kerk een kaarsje op.
Je andere vraag (vakantie of overleven?) beantwoorden we aankomend weekend als we in Saintes zijn.
We sliepen bij gezellige, relaxte mensen die hun banen en leven in Parijs ingeruild hadden voor een prachtige boerderij en 4 hectare grond om dieren te houden en een chambre d'hôte te beginnen.
Wat een keuze!
In het dorp was niets te eten, dat wisten we, dus hadden we zelf eten (rosé, stokbrood, kaas en worst) meegenomen. Dat hebben we gezellig, in aanwezigheid van de honden, opgegeten.

Maandag 1 februari hebben we Surgères bekeken, gelunchd in de volle zon bij de oude abdij en zijn we doorgelopen tot "de bewoonde T-splitsing" die Chervettes heet. De deurbel hebben we nooit gehaald omdat de grote, witte waakhond ons al aangekondigd had!
Ook hier hadden we ons eigen eten meegenomen (het bekende recept) en hebben we in onze riante slaapkamer cq. verbouwde hooizolder gegeten. De deur ervan kon niet in het slot maar er was verder ook niemand!

Gisteren hebben we weer veel klei en modder verplaatst op onze route naar St.-Jean-d'Angély.
Heel landelijk allemaal en dan schieten de herten ook vlak voor je weg! Prachtig.
Dat dieren in Frankrijk bang zijn voor mensen begrijpen we erg goed want elk weekend wordt er gigantisch gejaagd. Je hoort dan meer knallen dan met Oud & Nieuw!

Dat er een grotere stad aan komt, merk je aan meerdere dingen: de Renaults 4 verdwijnen, de Mini's en Smarts komen en in de greppels vind je eerst de MacDonalds bekertjes en daarna de hamburger verpakkingen (de hamburger wordt tenslotte het eerst gegeten!).

St.-Jean-d'Angély is voor ons een mijlpaal omdat ons eerste gidsje 'uit gelopen' is en de pelgrimswegen uit Bretagne, Mont-Saint-Michel en Parijs samenkomen. We zijn nog geen andere pelgrims tegen gekomen Hans maar de kans daarop wordt wel groter.

We gaan zo weer in de eetzaal van het hotelletje eten en daar zal de 'lokale René' (van de tv-serie
Alo -alo) weer ter plekke bepalen wat de keuze van de dag is; nou ja.... wat we gaan eten en welke wijn daar bij hoort. Niet echt keuze dus maar wel lekker eten en goede 'tips'.
Vandaag hebben we in het stadje rondgelopen, de resten van de oude abdij bekeken en zijn we beiden naar de kapper geweest.

Als laatste nog even een serieus onderwerp: het CO2-probleem. Wat dat betreft heeft dit deel van Frankrijk een enorme berg boter op z'n hoofd want overal waar we bij mensen thuis komen, is de enige verwarming een houtkachel en/of open haard. En daar gaan heel wat bomen (zo niet: bossen) in voordat het een beetje warm wordt in al die niet-geïsoleerde huizen.
We zijn trots op onszelf dat wij de auto weggedaan hebben en heel milieubewust naar Santiago lopen.....

We gaan kijken wat 'René' te eten heeft (listen carefully) en tot aankomend weekend.

Groeten van Leo & Jacq
www.jacquelineenleo.nl